İçinde bulunduğumuz anda veya gelecekte olacak bir olay ya da durumun tersini düşünerek koşul ileri sürmek ve bu hayali koşulun sonucunu ifade etmek için Type 2 – if clause kullanırız. Böyle bir durumda doğal olarak kullanabileceğimiz zamanlar, gerçeği ifade etmek için kullanacağımız zamanlardan bir derece daha geçmiş olmalıdır. Örneğin will yerine would, can yerine could, do yerine did kullanmak gibi. Type 2 “if” cümlesi ile kullanılabilecek zamanlara geçmeden önce açıklayıcı birkaç örnek verelim;
Gerçek : I don’t have enough time now, so I can’t watch that movie with you.
Şu anda pek zamanım yok. Bu yüzden o filmi senle izleyemem. (şimdi)
Şartlı : If I had enough time now, I would watch that movie with you.
Eğer şu anda yeterli vaktim olsaydı, seninle birlikte o filmi izlerdim. (Geçmiş zaman kullanılmasına rağmen anlam şimdiki zamanı kapsamaktadır)
Gerçek : I have an exam tomorrow, so I can’t come to the theatre with you.
Yarın sınavım var. Bu yüzden seninle tiyatroya gelemem. (gelecek)
Şartlı : If I didn’t have an exam tomorrow, I would come to the theatre with you.
Eğer yarın sınavım olmasaydı, seninle tiyatroya gelirdim. (Geçmiş zaman kullanılmasına rağmen anlam gelecek zamanı kapsamaktadır)
